<65>
diana.
Gure Arima da, gaztelu, eta jauregi eder bat, eta bortitz bat, momento oroz gaztelu haur, kanpotik, eta barnetik asetiatu da, atakatu da furioski, eta pausu gaberik, haren etsaiak dira, deabrua, mundua, haragia, eta bertze etsai bisibliak, eta inbisibliak, gerla kanpotik, ota barnetik, etsai gaixto hek, jauregi eder hari, Arimari, egiten dute, hala, nola, Lehoiñ furiosak, eta otso gose minthiak, ardi gaixoari egiten baitu, hala dio Apostolu batek Tanquam Leo rugiens circuit quærens quem deuoret.
Baiña noiz ere arima eder haren kanberan, gaztelian, eta jauregian, munizionia, baita franko, erran nahi dut, orazionia, bijilanzia, humilitatia, eta bertze bertatiak elgarrekila baitira juntatzen, noiz ere Kapitañ zuhur hau, herioaren, hilziaren memoria, orhitzia, eta beldurra, soldado korajos, resolutu, eta deliberatu hau Jenkoaren beldurra edireiten baitira adios kanpoa, adios etsaiak, ohoria barnian, desohoria kanpoan gelditzen da baiña halaber arima haren, gaztelu jauregi haren Kanberan, ezpada probisionerik, ezpada bertuterik, ezpada Kapitanik ez soldadorik, ezpada herioaren, hiltziaren beldurrik, ez orhitzerik, ezpada Jenkoaren beldurrik, ez amoriorik, hartu da Gaztelia, hartu da jauregia, joan da Arima, galdu da arima, Ville perdüe, hanbateki, neure Adiskidia, has, eta akhaba, A primo ad ultimum, herioaren beldurra baduzu, aski duzu, herioaren beldurra ezpaduzu galdu zira.
Arkabusariak xuria honkitu nahi dianian, eta
