<75>
diraguzu, Jinkoa gu batbederatarik eztela urrun, hura beithan dela gure bizitzia, gure ibilthia eta gure izaithia segurretako atxiki behar diizi, beraz, beti gu beithan dela. Seint Augustinek erraiten dizi: Jauna, xerkatzen nien nitarik kanpuan ni beithan zena eta egiaz, deuz ere estuzu gizona beithanago denik, ez halaz presentago denik, Jinkoa beno, hark emaiten dienaz geroz gauza bizier orori bizitzia, indarra igitzen direner eta munduko gauza orori izaithia. Jinkoak konserbatzen tizi gauza guziak bere presenziaren boteriaz, eta presenzia haren lagunza edo sustengu segidazkua ezpalute, gauzak oro izaiterik gabe litukezu eta ezdeuzetara itzul lieistezu. Goguan ezarzu, beraz, Jinkoaz oro bethia zirela, oro ingurathia, Jinkoatan igerika bezala zaudela eta iskiriturako hitz hok: Zelia eta lurra zure gloriaz bethiak dituzu ezinago untsa dihatzu gure oraiko erraneki.
Zunbaitek Jinkoaren presenzia hortan bere burien ihikioo atxikitzeko, bere beithan hartzen dizie mundu guzia Jinkoaz bethia dela, hala den bezala; berak, aldis, Jinkoaren hedadura mugarik estien haren erdian direla, espointxa bat itzasuaren erdian baliz bezala. Konparanxa hori aski huna dela iduri dizi eta gizonaren ispirithiaren, endelgiaren
