<134>
zeren giza hortan otoitza eta etsamen partikularra elgarreki juntathuz, gure etserzizio ispiritual guziak xede berera emanez, bertuthian aitzinaturen baikira. Bena Cassien Autorra orano aitzinago dihazu eta nahi dizi, ez xoilki etsamenian eta otoitzan finka giten beharrenik dugun gauzaren gañan, bena orano egunian anitz aldiz gure ispirithia Jinkoaganat altxa dezagun, otoitza labur eta gartsiez eta bihotzeko hazper eta oihiez, eta orano seindimendu hun horiek lagunt ditzagun zerbait penitenziaz, mortifikazionez eta debozione berhezi zunbaitez, meditazionian galdeiten dugun gauzaren jardiresteko. Ezi denaz geroz kestione beharrenik dugun gauzaz, gutan azkarrenik den biziuaz eta inklinazione gaisthuaz, falta handietara erorarazitzen gituztenez, eta bizio hura garaithuz eta ezeztathus eta haren kontreko bertuthia jardiretsis garaitzen tugunaz geroz biziuak oro eta jardiresten bertuthiak oro, etzirozkiguzu deuzetan ere gure phenak eta arrangurak prootxozkiago har ahal.
Seint Krisostomak erraiten dizi otoitza baratze baten erdian den iturri bat bezala dela; iturri hura han ezpaliz, gauzak oro eihar lieiztezu, eta haren medioz hango belhar hunak oro lilitzen, fresko egoiten, huntzen eta gustu huneko tuzu. Orobat ere, meditazioniak fresko atxiki
