<336>
presundeiko borthak idekiten hautemaiten thienian, zeren uzte baitu haren libratzera jiten direla. Orobat, giristhiño gaizto bat, gaitzak hersatzen dienian eta heriua hurrantzen zakola ikuzten edo seinditzen dienian, tristatzen, desesparatzen duzu, konzenzia beltza eta bekatuz kargathia dielakotz, uzte dizi mement oroz su eternalerat egotzia izaitera duhela; bena konzenzia xahu bat diena, haren azken orena hurrantzen dela ikuzten dienian allegeratzen duzu, zeren esparanza oso bat baitu haren librainxa hurrantzen dela eta haren pausu eternalerat joaiteko tenoria heldu dela. Egin dezagun, beraz, egiasko giristhiño hunek egin behar dutena, ordutik gogotik egonen gituzu Jinkoaren borondatera gure hiltzeko orenaren gañan, eta jiten zagunian boztuko gituzu, desiratuko ere diizi eta erranen, Dabitek erraiten zien bezala: Jauna, libra zazu ene arima gorpitzeko presundei huntarik.
Seint Gregoriok Jopen erran hoen gañan —eta eztuzie beldurrik ukenen lurren gañeko aberen— erraiten dizi hiltzeko tenoreko ispirituko pausia justuen pagiaren hatsarre bat dela; ordutik hazten direla gozatzen, gero beti gozatu behar duten bake ispiritual haren, eta ordiandanik badutela bere urositathiaren guztu hatse bat edo haztapen bat; gaiztuak, aldiz, seinditzen hazten direla Ifernuko phenen, zeren
