Orrialde:Lazarraga ABatalak.djvu/82

<1202v>

Salbaterragaz

andiro enojadurik,

portaleetan

komienzua arturik.

Oita erre dau

Jandoneanez kalterik,

kanpaak bere

txapitelagaz arturik;

bobedaxeok

itxi dau eurok bakarrik.

Zerren ez dago

nork sokorridu jenterik,

zerren eozen

izurriteaz urtenik.

Ifini daue

oi eta asko penarik

komarkaetan,

ara balloa gizonik,

zerren eozen

larrin guztiak beterik

persona askoz

izurriagaz gaxorik.

Oi jente asko

egoan parebagarik

ara begira,

oi ezin sokorridurik.

Suori, barriz,

oi beti soberbiorik,

ez eukala

bapere piadaderik.

Izurridunak

asko eukaen llanturik,

nork bereari

oi ezin kobru emunik.

Etorri dira

oi barri onok enzunik

komarkaetan

eozenok rekogidurik,

oi ta leuela

egiten asko negarrik,

zerren ekusten

euen guztia galdurik,

galdurik eta

suorrek abrasadurik,

emun al baga

bapere remediorik.

Al egienak,

esporzuz animadurik,

ateraetan

asi zirean tristerik

aziendea,

dolorez kontubagarik.

Andiok barriz

utra negoziadurik,

euren etseak

oi ezin defendidurik.

Ala galdu zan

leku au desastradurik,

enparatzaka

etse bat baize besterik.

Asko erre da

barruan joia galantik,

bai geiago

oi asko arka garirik.

Askok dauko

biotza ondo errerik,