<110>
Tomas Morus, personaje saindu batek komunski bere adeskider erraiten zian proberbio, eta sentenzia eder haur: Quam plurimi in hac vita Inferni morcari solent, cuius vel dijuidio Caelum lucrati fuissent. hanitz jendek pena, eta tribaillu handirekin infernia akisitzen, eta ardiasten dute, eta nur balira, edo nahi balira, pena, eta tribailu haren erdiaz Paradusia, eta Zeluko Erresuma, irabaz, eta ardiaz liroite.
Saindu hark berak dio, egun batez ikhusi ziala andere eder bat, bere bilhoen, eta arropen arrankhura handirekin eta delikhatuki trenatzen, iresten, eta xuxentzen, eta ikhusirik haren pena, eta haren arrankhura handia, erran zerola, Nisi Deus tibi pro hoc tuo tanto labore Infernum reddat, magnam tibi profecto iniuriam faciet. Anderia egiaz erran behar drauzut, zure penaren, eta tribailliaren rekonpensutan, eta pagutan, Jenkoak ezpadizazu eman Infernia, ogen handi bat eta injurio handi bat egin drauzu. Andere hark maite zian bere gorpitza, eta saindu hark maitiago bere arima eta zuk, neure adiskidia, nahi baduzu salbatu bertze mundian zure arima, eta zure gorpitza, lurrian zure gorpitza onsa gaztiga ezazu, korreji ezazu, arima den andere, eta gorpitza neskato; orhit zite hilziaz, onsa hilzeko, eta herioaz orhitzeko, othoi ene adeskide maitia, zure miseriaz orhit zite, haur da ene lehen arrazoiña, nahi bazira onsa hil, hilziaz orhit zite, nahi bazira, herioaz orhit ziten, zure miseria konsidera ezazu zure miseriaz orhit zite, lur zira, itzal bat zira, amets bat zira, figura bat zira, ezdeus bat zira, oren oroz hiltzen zira, ezoaza ihesi,
