Bederatzigarren kapitulua
Gure buruak eta ditugun guziak behar diotzagula Jainkoari ofrendatu, eta guzientzat othoitz egin.
Arima prestuaren hitzak
1. Jauna, zureak dire zeruan eta lurrean diren guziak.
Badut desira zuri neure buruaren emaiteko borondatezko ofrendatzat, eta bethiere egoiteko zure.
Jauna, ene bihotzaren sinpletasunean egun jartzen naiz zure sekulako serbitzari, zure obeditzeko, eta bethi neure buruaren sakrifiziatzeko zure laudoriotan.
Har nazazu othoi zure odol preziosaz egiten derautzudan ofrenda hunekin batean: hura egun presentatzen derautzut hemen daudezin Angeruen aitzinean ikusten eztitudalarik, ene eta fidel guzien salbamendutan gerta dadingatik.
2. Jauna, zure bakezko aldare hunen gainera ekartzen derauzkitzut bekatu egiten hasi nintzen lehenbiziko egunetik oren hunetaraino zure eta Angeru sainduen begietan egin ditudan huts eta bekatu guziak: arren zuk zure karitatearen suaz erre detzatzun, ene gaizkiak borra eta hil detzatzun, ene konzienzia bere kutsu guzietarik garbi dezazun, eta bekatu eginez galdu dudan grazia bihur diazadazungatik; guziak oro barkatzen derauzkidatzula, eta miserikordiozki hartzen nauzula zuri bakezko muzu emaitera.
