Zelüko gaizen ezpiritüz ikhustez gozatzen ziren, eztitarzünak ahatz erazitzen zeien khorpitzaren süstengatzeko mengua zien hazkürriaren hartzia.
Adio erraiten zien aberastarzüner, kargier uhurer, eta askazier orori: mündütik etzien deus desiratzen; phenareki, bizitzeko behar ziren gaizak, hartzen zütien: dolüreki mengua zienian ere khorpitza sokhoritzen zien.
Praube ziren arren lürreko gaizetan, bena ezinago aberatsü grazian eta berthütian.
Kanpotiko gaizak oro ments zütien, bena barnia graziaz eta zelüko konsolazionez betherik zien.
I 18, 4. Mündiaren etsai ziren, bena Jinkuaren ezinago adixkide.
Bere büriak ezdeus bezala üdüritzen zeitzen, eta mündü hunek mesperetxatzen zütian: bena Jinkuaren aitzinian prezius eta maitagarri ziren.
Egiazko ümilitatian egoiten, obedienzia sinple batetan bizitzen, eta karitatiaz, eta pazentziaz lagüntürik ziren: hartakoz berthütian egün oroz aitzina juaiten ziren, Jinkuaganik grazia handirik jardiesten zielarik.
