<81>
dugun otoitza Jinkoaren presenzian gure burien atxikitzeko.
Seint Basilak, aldiz, ziozu, Jinkoaren presenzian egoiteko behar dugula egiten dugun gauza guziez zerbitxatu, Jinkoaz orhitzeko jaten dugunian edo bestitzen girenian, jatekua eta arropak eman derauskigun Jinkoaren erremesthiatuz; alhorrerat guatzenian, hango fruthiak emaiten thienaren benedikatuz; ekia eta izarrak ikusten tugunian, heen kreazalia laudatuz eta iratzartzen giren aldi oroz, hareganat bihotzak altxatuz. Ber gauza egin dieitezu erraitera guatzen seindimendu hotzaz: o ene Jinkoa, ala bailizate uroz zu behin ere ofensatu etzintukeen gizona. Jauna, eztezazula permeti jagoiti ofentsa zitzadan; lehen hil ezi ez bekaturik egin; egizu, o ene Jinkoa, lehen milatan hil nadin, ezi ez bekatu mortal bat egin; bai eta ere orano Jinkoa erremestiatuz jeneralian edo partikularian egin derauzkigun hungiez, zunbait bertuteren hari galdeinez, hala nola egiasko umilitathiaren, obedienzia perfeit baten, haren amorio bero baten edo pazenzia oso baten; beste aldian, Jinkoaren amoriosko eta haren borondatera egoiteko resiñazionesko aktuen eginez, iskiritura seinduko leku liferentetan idireiten diren hitz hoen erranez: ene maithia oro enia duzu eta ni osoki harena; jauna,
