<56>
ikazten, ezi bestelako duzu debozionia nehork heriua begien aitzinian dienian, ezi ez baita halako beldurrik eztienian.
Fraide Seindu batez —egun oroz meza erran beno lehen kofesatzen usatzen zen batez— erraiten dizie eritu zela; haren geihenak, ikusirik eritarzun hartarik hil zaitekeela, erran zerakola hilzera bailuha bezala kofesatu behar ziela; eriak ihardezten dirakozu begiak eta ezkiak Zelurat altxatzen zithielarik: Jinkoa dela benedikatu eta laudatu; badizi hogei eta hamar urte beno aboro egun oroz kofesatzen nizala, ondoko mementuan hil behar bainu bezala; orai, beraz, azki dizie kofesatzia, orai artekan mezaren erraitera prestatzeko egin dudan bezala. Hola egin behar diizi gure obra orotan, kofesatzen giren eta komuniatzen dugun aldikal, berheala onduan hil behar baikinduke bezala, eta hola eginez hilzeko orenian hala-hala egithia azki dukezu. Arrangura hori bagindu eta gure obrak oro xede hortan egin baginza, heriuak beti prest idiren ginzakezu eta behin ere ezkinzakezu uztegabian har, bai eta ere hiltze subitotik eta uztegabekotik begiratzeko biderik segurrena hori duzu. Jesu-Kristok erraiten dizi uroz dela zerbitxaria, nausiak jin denian hola bere einbidiaren egiten idireiten diena. Hala egiten zizin Job Seindiak. Ziozu: bizi huntan
