<250>
Meza inzuteko joan zirela eta bidian zuatzelarik, instant batez denbora edo zelia ilhundu zela orrua izigarri bateki, bethi ximiztha eta orzanz kolpu izigarri batzureki, nun iduri baitzien oro funditzera zuatzela. Horien artetik aboruenik izitzen zithiena zuzun botz bat, zoinek denboratik denborala oihu eiten baitzien: emok, emok; bena denbora zerbait arhindurik, izidura joanxe zitziezun; bere bidian abiatu zituzun; bet-betan, egun hartan Meza inzun etziena orzantz kolpu batek hil zizin; bezthia, ikarathia eta bere beitharik jalgia, etziakizun ala aitzina joanen ala gibelerat itzuliren zen; duda hortan zelarik, inzuten dizi botz bera oihu eiten: emok horri ere. Nola lagunaren dodoia hiltzia ispirithian baitzien, aboro izitu zuzun, bena berheala konsolathia izan zuzun airian botz bat inzunik, zoinek erraiten baitzien: etziroiat hori kolpa, zeren egun inzun baitu & Berbum karo faktum est; eta Zeluko botz hark erran nahi zizin, Joandene Joaneren Ebanjeliuaren Mezaren urhentzian erraiten diren hitz horiez, gizon gazte hark Meza osorik inzun ziela, giza batez nun, egun hartan Meza osorik inzun zielakotz Jinkoak beiratu baitzien heriotze ikaragarri eta subito batetarik.
Seint Bonabenturaz irakurten diizi —alde batetik bere apaltarzun handiari soginez,
