<145>
batetan idireiten diizi, Barzalonako bidian joaiten zirelarik Seint Iñazio eta haren zunbait lagun, nork bere hathiak bizkarrian, bathu zutela laborari bat, zoinek anitz otoitu baitzithien eman litzakoten bere paketak, behar zuten lekura gogotik eremanen zerestela; hatsetik errefusatu onduan, ikusirik azkar zela eta haren borondate huna, eman zerestela. Hola zuatzelarik bere bidian, laborari horrek ikusirik Seint Iñazio eta haren lagunak oztatura heldu onduan xoko bederatan belhauriko Jinkoaren otoitzen jarten zirela, hark ere hala-hala egiten zizin. Egun batez galdeiten dirakozie zer egiten zien hala belhauriko zoonian; ihardetsi zireezun: Jinkoari erraiten dirakozut, Jauna, jende hok seindu batzu tuzu eta ni heen abere kargakua; hek egiten dutena nik ere egin nahi dizit, eta horra zer Jinkoari oferitzen dudan. Eta istoria horren Autorrak erraiten dizi gizon hark, hala eginez, hanbat prootxatu ziela, nun meditazionian eta gauza ispiritualetan net gora altxatu izan baitzen. Nor da, beraz, egun oroz giza hortako otoitza egin eztiroenik?
Jesuista zahar peredikazale handi batek denbora luzaz bere otoitza egiten zizin erraiten zielarik: Jauna, abere bat nuzu eta etziakizut nola otoi, zihaurek erakats ezadazu, eta hala eginez bertuthian
