<615>
396 Eta ezterauka, ez, Jainkoak bidegaberik egiten, ifernuan dagoen kondenatuari, ez nehoiz barkhatzeaz; hargatik, ez barkhatuagatik, miserikordios da Jainkoa. Zeren San Tomasek dioen bezala: Deus, quantum in ipso est, miseretur omnibus. Sed, quia misericordia sapientiae ordine regulatur, inde est, quod ad quosdam non se extendit, qui se misericordia fecerunt indignos, sicut demones et damnati, qui sunt in malitia obstinati (S. Thom. 3 p., q. 99, art. 2 ad 1). Jainkoak bere aldetik denaz bezanbatean guztiei barkhatzen deraue, guztiez edukitzen du miserikordia. Ordea, behar den moldean, justiziaren arauaz, eta nehor hartako gai eta merezient denean, eta ez bertzela. Eta nola deabruak eta presuna kondenatuak ezpaitira miserikordia erdiesteko gai eta ez merezient, zeren malizian eta borondate gaixtoan ostinatuak eta gogortuak baitaude; halatan, ezta Jainkoaren miserikordia hetara heltzen. Eta heken beren faltaz ezta hetara heltzen. Perditio tua ex te, Israel (Oseae. 13). Baldin ifernuan daudenek balute bere bekhatuez behar den urrikimendurik, balegite penitenziarik, itzul balezate bere borondatea bertze aldera, gaixtotik onera, usa lezake bai Jainkoak heken alderakotzat bere miserikordiaz, eta barkha liatzaie bere bekhatu guztiak, orai guri penitenzia egiten dugunean barkhatzen derauzkigun bezala.
