<606>
luzamenduak, gerotik gerora ibiltzeak, pensu gaixtoak eta maliziak.
Ifernuan daudenek anhitz mila urthez pena hetan egonez gero, ikhusirik bere pena iraganez eztutela batere probetxurik, konsidera ahal diteke, ezen bere gogoetan tristerik eta ilhunik, minzatuko zaitzala Jainkoari, eta erranen diotela: Zer da haur, Jainko handia, non da zure miserikordia, urrikalmendua eta pietatea? Nolatan duzu horrein bihotz gogorra eta alzairuzkoa? Noiz arteino egonen gara hunein penatuki, lekhu penatu hunetan? Noiz asko etsiko duzu gure hunela edukitzea? Anhitz mila urthe, anhitz mende du hemen gaudezila. Zer izanen da, bada, gutzaz? Noiz ilkitko gara hemendik? Ihardetsiko zaie: Ha galduak, ontasunik merezi eztuzuenak, eta izanen ere eztuzuenak, erremediotik kanpoan zaretenak. Galdez zaudete zer izanen den zuetzaz, noiz ilkitko zareten hortik. Igurikazue oraino aphur bat, goiz urgoitu zarete. Jakin behar duzue ezen, zuen penak eta doloreak, oraino orai hasten direla; eta hemendik bertze horreinbertze urtheren buruan ere, orobat, orduan hasiko direla. Gal ezazue, gal, hortik ilkitzeko esperantza. Zeren sekula fin gabekotzat hor egon beharko duzue.
390 Errepuesta haur, hunein hotza, motza eta gogorra enzun dezatenean, nork pensatuko
