Orrialde:Lazarraga ABatalak.djvu/103

<1179v>

B12 Tenpora baten baneroean…

Tenpora baten baneroean

dama eder bat serbidu;

audenziarik ez emunaz

oi ninduan penadu.

Gabaz-egunaz oi nituan

aren ateak rondadu;

askotan sarri nik neroean

rekeridu ta segidu.

Aldi bat leku sekretu baten

neuroni zidan agindu:

“Jentil onbrea, ona zatozke,

gura banozu gozadu”.

Aren aoti berba oa

negianean aditu,

reberenzia jagiteko

belaunok neben inkadu.

Krianza onez gura ekion

ni arerean goratu;

esku zardenaz baekidan

neure besoti oratu.

Ark niri tira, nik ari pulza,

ainbat negian aspertu,

supitamente baekion

uzkar andi bat soltadu.

Neska gaxoa ainbat zidin

afrontadu ta korridu,

begietati laster ekion

itogintxo bi mobidu.

Nik banegian aleginaz

palagadu ta exildu;

finjidu neben ez nebela

nik alakorik aditu.

Esan eustan: “Ai, ene jauna,

zuk egidazu parkatu;

sekula barriz ezin neinde

zure aurrean agirtu.