Orrialde:Pouvreau eskuizkribua.djvu/331

2. Badarik ere jakin ezazu ezin asko prepara zaitezkeiela zure obren bertutez, urthe oso bat eman bazeneza ere zure preparatzen, eta bertzerik gogoan ezpazendu ere.

Bainan orhoit zaite ene biozberatasun eta grazia hutsez zilhegitzen zarela ene mahainera hurbiltzera, eskale bat irakar baledi bezala aberatzaren baraskaritara, deusik eluela hari ordain emaiteko, haren aitzinean humiltzea eta esker emaitze baizen.

Egizu zure baitan dena, ordea egizu gogotik eta erneki, ez kostumaz edo beharrez; baina beldurtasun, erreberenzia, eta gogo piztu batekin, har ezazu zuregana bere ontasunaz etorri nahi duen zure Jainko jaun maitearen gorputza.

Ni naiz deitu zaitudana, nik manatu dut horrela egin dadin, nik askituko dut eskas zarena, zato eta har nazazu.

3. Debozioneko grazia emaiten derautzudanean emoitzu eskerrak zure Jainkoari, ez zeren hura merezi duzun, baina zeren niri urrikaldu zaizkidan.

Debozionerik ezpaduzu, aitzitik sentitzen baduzu idorra zarela, jar zaite othoitzetan, zaude hasbeherapenez, bulka zazu athea, eta etzaitezila ixil zenbait xort edo papor Jainkozko mahain harturik ardiets dezakezun artean.

Ene beharra duzu, eta nik eztut zure beharrik.

Etzara heldu niri saindutasun berririk emaitera, bai ordea ni heldu naiz zure hobetzera eta saindutzera.