<108>
Jenkoa xahuki, eta purki ikhus ahal dezazun.
Saindu debot honek dio, miserable girela, eta noble, girela, miserable gorpitzaren aldetik, noble arimaren aldetik, gu nur bagira, biez izanen, gira noble, eta huroz, baina ezpagira nur, biez izanen gira miserable, eta malhuros, giten orhit gure miseriaz, orhitzeko onsa hiltziaz, dugun gure bihotza, eta gure arima, onsa purga eta xaha, gure Jenkoa xahuki, eta purki; egun batez ikhusi eta kontenpla ahal dezagun. munda cor tuum, vt mundo corde Deum videre possis.
Gure kondizionia, eta gure izatia zonbat den miserable, beha zite San Augustin jaunari; hark dio ederki: Magna miseria, cum nihil sit certius morte ignorat tamen homo finem suum, et & cùm stare putat, colliditur, & perit spes eius, nescit enim homo, quando, vel vbi, vel quomodo moriatur, & tamen certum est, quod eum mori oporteat.
Miseria handia da haur, ezta deus hanbat segur denik, nola baita herioa, ala baina eztaki gizonak bere azken eguna, eta azken orena, uste dianian zuti dagoela, lurrian date eroririk, uste dianian zerbait dela; hura, eta haren esparanzak oro hilen dira; edo hilak dirate. Eztaki gizonak zonbat agudo ahal belizate, noiz, edo non, edo nola hilen den, ala baina segur da hil behar diala.
Miseriaz hontzaz egunian behin orhit zite, hala egin badezazu, ni sartuko nitz zure berme, hilze hon bat eginen duzula, zure orena jin dadinian, mundu hontan, eta bertze mundian bizitze eternal bat ukhenen duzula.
Gure miseria dela, hilziaz orhitzeko, bide
