1 Eta iragaiten zela Jesusek ikhus zezan gizon sortzetik itsu bat.
2 Eta interroga zezaten bere diszipuluék, erraiten zutela: Majistruá, zeinek bekhatu egin du: hunek ala hunen aitamék, hunela itsu sor ledin?
3 Ihardets zezan Jesusek: Ez hunek bekhatu egin du, ez hunen aitamék, baina itsu jaio da, Jainkoaren obrák manifesta litezenzat hunetan.
4 Ni igorri nauenaren obrák egin behar ditut, eguna deno; badatorke gaua noiz nehork ezin obrarik baitaidi.
5 Munduan naizeno, munduaren Argia naiz.
6 Haur erran zuenean thu egin zezan lurrera, eta egin zezan lohi thutik, eta lohi harzaz frota zitzan itsuaren begiak,
7 eta erran ziezon: Oha garbitzera Siloe, igorria erran nahi deneko ikhuzgarrira. Joan zedin bada, eta garbi zedin, eta itzul zedin ikhusten zuela.
8 Bada auzoék, eta lehen ikhusi zutenék ezen itsu zela, erraiten zutén: Ezta haur jarririk ohi zegoena eta eskatzen zena?
9 Batzuk erraiten zutén: Haur da; eta berzék: Hura dirudi. Baina berak erraiten zuen: Ni naiz hura.
10 Erran ziezoten bada: Nolatan ireki izan dirade hire begiak?
11 Ihardets zezan hark, eta erran zezan: Jesus deitzen den gizonak lohi egin du, eta frotatu ditu ene begiak, eta erran draut: Oha Siloeko ikhuzgarrira, eta garbi adi. Bada joanik eta
