<1199v>
zinbat joazen
ebili pobre munduan,
goseak ilik,
otzak bere bai kanpuan;
oi zuetara
joan joazen orduan
limosna eske
Jaungoikoaren kontuan;
zuek oegaz
oi kontu gitxi orduan.
Orain zaoza
gumuta dezun lekuan,
zuelakoak
egon doazen moduan.
Utra gaxtoto
bizi zinean munduan,
ataidea
ez zeukala kontuan,
ene gauzarik
ez zeukala buruan,
beti zeonzen
Satanasekin jokuan,
pensamentuok
ifini baga zeruan,
traspasadurik
oi ene mandamentuak;
oi debozio
gutxi zeukan tenpluan,
sazerdoteak
meza esate orduan,
ez geiago
predikaeta orduan.
Oi zuen gatxok
utra dakust nik klaruan:
zoaz da zarriz
infernuaren zoruan,
finik izango
ez daben asientuan.—
Ernegaduko
daue gaxtoak orduan
engendradu ta
jaio zirean puntuaz;
egingo daue
oita onela llantuak:
—Ernegatzen dot
oi konfesore juduaz,
zerren ninduan
oi asolbidu orduan,
oi egin baga
penitenzia munduan.—
Oi konfesore
kondenaduak orduan
eranzungo dau
oi au danzuan puntuan:
—Ernegatzen dot
zugaz, madarikatua,
zerren ninduzun
zuk engañadu tenpluan,
“On izango nax”
esan zeustan orduan.—
Eongo dira
onela kondenaduak
sekularekoz
finik ez daben lekuan.
Oi onak, barriz,
beti kontentamentuan,
zerren deuste
Jaunak esango orduan:
—Oi zatoz, zatoz,
