<604>
baita, nahiz iguzki haizerat edo mendebalerat, eskuinerat edo ezkerrerat, erortzen den lekhuan gelditzen da, ezta handik higitzen; ez eta, behin ifernura erortzen den bekhatorea ere, ezta gehiago jaikitzen, eta ez jaikitzeko esperantzarekin gelditzen.
Baldin aingiru batek erran baliaze Jainkoaren partez ifernuan daudenei: Ea, jende penatuak, indazue albiriste, berri on bat eman nahi deratzuet. Ha, jauna, errazu zer? Zeren beharrean gaude. Jakin behar duzue ezen lurretik hasi eta zeruraino, mundu guztiak eduki ahal dezakeien artho bihi kontu bezenbat urthez, pena horietan egon zaretenean, ilkitko zaretela hortik, orduan zuen penak akhabatuko direla. Edo erran balekie, halaber, Jainkoaren partez: Jakizue ezen itsasoko ur guztia, eta munduko bertze ur guztiak xinhaurri batek, urthean behin, bere asea edanez, xutka, agor, hondar eta akhaba ditzanean, akhabatuko direla zuen horko penak ere. Hunela erran balekie, alegera litezke, esportza litezke, ez lukete handik aitzina leheneko penaren erdia. Zeren noizbaiteko esperantzarekin konsola bailitezke. Eta arrazoinekin konsola litezke. Zeren lurrak, ehun mila milaren ere, eduki ahal dezakeien artho bihi kontu baino urthe gehiago egonen baitira, eta egon beharko
