Orrialde:Pouvreau eskuizkribua.djvu/270

Huna da arrazoin naturala bera hagitz ilhundua eta lanbo handiz inguratua, oraino onaren ongiaren eta gaixkiaren artean jujamendu emaiteko bothere duena, eta ezagutzeko zein urrun diren bata bertzetik egia eta gezurra, indarrik eztuelarik on zaionaren konplitzeko, eta gozatzen eztelarik argi betheaz, ez eta bere afekzioneen osasunaz.

3. Hargatik, ene Jainkoa, neure barreneko gizonaz bezanbatean laketzen zait zure legean, dakidala zure manamendua ona, justua eta saindua dela, eta irakasten derautala gaizkitik eta bekatutik ihes egitea.

Bainan haragiaz serbitzatzen dut bekatuaren legea, sensuak geiago obeditzen ditudala arrazoina baino.

Halakotz borondate ona datxet, bainan eztut edireiten haren konplitzeko indarrik.

Hainitzetan deliberatzen dut hainitz ongiren egitera, baina zeren grazia eskas baitut ene flakotasunari heltzeko, kontrako aphurragatik gibelat itzulten naiz eta flakatzen.

Handik heldu da ezagutzen dudala perfekzione bidea eta klarki asko ikusten dudala nola egin behar dudan, bainan ene gaixtaduraren