<1175v>
A10 Canción y copla echa por Laçarraga en servicio de Madalena
Canción y copla echa por Laçarraga en servicio de Madalena, hija de M. Diego de Bicuña, barbero, el qual puso en un poste del portegado de la iglesia de Vicuña la noche de Santiago, a de julio de 1567, y tomó el dicho traslado Pedro Saenz, clérigo de Bicuña, que lo supe yo después.
Arren, txoriak, exilik zaoz,
badozu miramenturik;
mundu guztia itsasoagaz
nanzuzu, zaoz geldirik.
Dama galantak, ni ez nax digno,
ez dot merezimenturik,
zuetan miiau ifinterako;
banago lotsaz beterik.
Oi, bada bere, borondateau
dadukat utra osorik,
zeñak ixilik egoterako
ez dit emaiten lekurik.
Obligazioz bete ninduzun,
guztiok ala gurarik;
pagaetako ezin neike
bapere serbiziorik.
Oi, bada bere, presentetxo au
artu egizu niganik;
lizenziea, arren, indazu,
badozu borondaterik,
dakidantxeau esaterako,
ez egin beste gauzarik:
gauzaxe batek oita nauko
andiro enojadurik;
donzellatxoak, esan bear dot,
ezin neonge exilik.
[…]