<1154r>
Arzaiten dau enzunaz deskansua,
zerren arimaetan klaramente
dago musikea beti presente.
Bada, sei batek arzaiten badau
kantu sinple batez ainbat deskansu,
zerren ez gazteak baldin badanzu?
Esan badagizu, ezta faltako
(neurk jakin ez arren, badogu diru)
juglare pare bat nogaz konplidu.
Apukaduko jatzu bein barriz,
alkilatzen bazabilz lagun ona,
beste bati apuka ekiona.
Gizon bat ebilen utra galdurik
donzella eder baten serbietan,
zeiñak amorez eben penaetan.
Urte bat eta bi, bost eta amar
kastadu egian desditxaduak,
beti bere minaz fatigaduak.
Gizon onek seme bat bazedukan
kantalari guztiz graziosoa,
gazte lindo kortes kuriosoa.
Baegion aiteak erregutu
gau baten arren lagun legiola,
zerren atsegin andi leiola.
Semeak baeson: “Nik atsegin dot,
aita, egin zure mandamentua,
zerren ori da ene kontentua”.
Bajoazen, bada, gau illun baten,
aitea ta seme, biak batera,
aitearen biotza koplatzera.
Baeson aiteak: “Ene semea,
neuri baño oba deretxudana,
ebentxe bizi da ene laztana.
