Orrialde:Lazarraga.djvu/61

<1184r>

A16 Ene laztana, ene lindea…

Ene laztana, ene lindea,

banago beti gaxorik;

ene negarrau enzun egizu,

badozu borondaterik.

Zeure biotza bera bekizu,

badozu piedaderik;

oi ni onela penaetan

ez dozu errazoarik.

Ni zugaz amoraduagaiti

eztaukat nik bearrik,

zegaiti ene eskuan ez zan

egiten beste gauzarik.

Neure biotza or daukazu,

ondo kateaz loturik.

Libertadea aregaz dago;

ni, barriz, beti bakarrik.

Pensamentuau daukadala

zuregan enklabadurik,

neurgaz sekula egiten ez dot

zuregaz baxe konturik.

Zuk, barriz, nigaz ez daukazu

bapere memoriarik

sekula, oita ez badeutsut

egiten serbiziorik;

kausaetan dau ez jakiteak

zure gogoko barririk;

bestela bere nigan ez dago

zurea ez dan gauzarik;

zure izenaz oita daukat

guztiak señaladurik;

zugana deudan amorioak

oi iñon ez dau kaburik;

oi zugan, barriz, piedadeak

sekula komienzurik:

linda damea, erruki nauka,

ez dodan gero kulparik.

Zu lakoagan ez leuke bear

krueldadeak parterik;

Amoreorrek egin ez oi dau

kurelez konfradiarik.

Oi zuk ni ondo trataetako

asko da nigan kausarik.

Amore poderosoa, jauna,

ni belauriko jarririk

mesede baten eske nagozu,

ez beaxako berbarik;

damatxo baten amoreminak

narabil desterradurik.

Ene biotzau a serbitzeko

jarri zan obligadurik;

sekula ondo arzaiten eztau

oi nik desodan gauzarik;

sekula goardaetan eztau

oi zure mandamenturik;

estimaetan ezertan eztau

oi zure serbitzaririk.

Onetan zuri egiten jatzu

oi asko agrabiorik;

dama kurelau, arren, efinzu

oi ondo gaztigaturik.

Sekula bestek oi eztagian

artu atrebimenturik,

konjuro gogor parebaga bat

daukat ordenadurik.

Otorgaduko deustazula

asko deut esperanzarik;

asi gura dot zuregan, jauna,

oi baietz konfiadurik.